Lily ve Jessica (gerçek isimleri değil) ellerinde oyuncak dolusu torbalarla, enerji dolu bir halde kıkırdayarak, lak lak ederek odaya daldılar.

Biri altı, diğer sekiz yaşında iki arkadaş Hello Kitty oyuncakları ve bebeklerini yere sererken birbirlerine eşlik etmekten hoşnut görünüyorlar.

Her ikisi de, en sevdikleri oyuncak bebekler Hayvanat Bahçesi bakıcısı Kitty ve Disko Kitty'lerinin isimlerini açıklamakta sabırsız davranıyorlar.

Şimdiye kadar her şey sıradan. İki kız çocuğu oyun için bir araya geldiğinde ne yapıyorsa onlar da aynısını yapıyor.

Fakat bu kız çocukları aslında erkek olarak doğmuştu.

Doğduktan yalnızca birkaç sene sonra, daha doğrusu konuşmaya başladıkları zamandan itibaren, daha çok kız çocuklarıyla ilişkili görülen elbiseler, mücevherler, oyuncak bebekler ve kız isimleriyle ilgilenmeye başladılar.

Bu kız çocuklarını oyun oynarken izleyince aslında erkek olarak doğduklarını düşündürecek hiçbir işaret göremiyorsunuz.

Lily'nin üzerinde siyah bir tişört, siyah bir tayt üzerinde de üzerinde pembe çiçekleri olan siyah bir etek var.

Jessica da kot pantolonun üzerine pembe bir bluz giymiş, ayağında da botları var.

Birinin saçları küt kesilmiş diğerininki omuz hizasında.

Kıyafetleri, oyunları ve konuştukları konulara baktığınızda karşınızda iki kız çocuğu görüyorsunuz.

Kimliklerini korumak için o gün kendilerine "Jessica" ve "Lily" isimlerini taktılar.

"Ne zaman kesinlikle bir kız olduğuma karar verdim? Aslında tüm hayatım boyunca gerçekten," diyor Lily.

Ebeveynlerine göre, Lily ve Jessica cinsiyetlerinin çok erken yaşta farkına vardılar.

Cinsiyetleriyle giderek daha mutsuz oluyorlar ve elbiselere, kızlara hitap eden oyuncaklara ilgi duyuyorlardı.

Onların mutsuzluğu, yataklarını toplamaya veya brüksel lahanası yemeye zorlanan çocukların mutsuzluğuyla aynı değildi.

Lily ve Jessica erkek olmaktan giderek rahatsızlık ve hatta üzüntü duymaya başlamıştı.

"Eğer erkek olarak yaşamak zorunda kalsaydım çok üzgün olacaktım" diyor Lily. "Gerçekten üzgün. Ama şimdi bir kız gibi yaşıyorum ve çok daha iyi hissediyorum."

Bu, cinsiyet hoşnutsuzluğu olarak bilinen tıbbi bir durum.

İtiraf ediyorum, onlarla buluşmaya gitmeden önce çocukların bu kadar erken yaşta, yanlış bir bedende doğduklarına dair bir kesinlik içinde olmalarına şüpheyle yaklaşıyordum.

Nasıl öyle genç yaşta biri kendisini karşı cinsle tanımlamak, kızların kıyafetlerini giymek, oyuncak bebeklerle oynayıp sınıftaki diğer kızlarla arkadaşlık etmek istediğinden bu kadar emin olur?

Benim ilkokul yaşındaki iki oğlumun, tercihleri, sevdikleri ve sevmedikleri her hafta değişiyor.

Fakat bu çocuklar çok kararlı görünüyor.

Ebeveynleri de bana bunun geçici bir dönem olduğunu, büyüyünce geçeceğini düşündüklerini söyledi. Ancak eğer bu geçici bir dönemse bile, şimdiden yıllar sürdüğü görülüyor.

Okulda en sevdiği dersler matematik, okuma, sanat ve tarih olan Jessica, erkek olduğu dönem için "Benim için sinir bozucuydu. Uyum sağlayamıyor gibi hissediyordum" diyor.

Jessica, erkek çocukların kendisini kız zannettiklerini ve erkek tuvaletini kullanmasını istemedikleri için bir gün okulda tuvalete bile gidemediğini söylüyor.

Kızların tuvaletine girmesine de izin verilmemiş.

Jessica öyle bir noktaya gelmiş ki, tuvalet ihtiyacını eve döndüğünde gidermek için gün boyu su bile içmediği olmuş.

Bir akşam yemeğinde çatal bıçağını düşüren bir kadına yardım edince kadının "Aferin oğlum" demesine sert tepki gösteren Jessica bağırmaya ve çığlık atmaya başlamış. Jessica'yı ancak beş öğretmen sakinleştirebilmiş.

İngiltere'de son altı yılda, cinsiyet hoşnutsuzluğu nedeniyle Ulusal Sağlık Hizmetleri'ne başvuran 10 yaş ve altı çocukların sayısı dörde katlandı. Bu çocuklardan 47'si 5 yaş ve altı, 2'si de üç yaşındaydı.

Cinsiyetlerinden hoşnut olmayanların ebeveynlerine destekte bulunan yardım kuruluşlarından biri Mermaids adlı merkez.

Merkezin başkanı, geçen yıl çocuklarının trans olduğunu düşünen ebeveynlerden 60 çağrı almış.

Bazıları bu durumu ailenin tutumuna bağlayabilir, ebeveynlerin çocukları böyle yetiştirdiğini, onları şımarttığını, onlara fazla müsamaha gösterdiklerini veya bir erkek çocuk yerine 'kız istedikleri' için fark etmeden çocuklarını o yönde yetiştirmeye 'şartlandıklarını' düşünebilir.

Fakat benim gördüğüm böyle bir durum değil. Yanlış bir şey yapıp yapmadıklarını sorgulayan ve şimdi ise böylesi zor ve hassas bir durumla baş etmeye çalışan, psikolojik olarak da ıstırap çeken ebeveynlerle karşılaştım.

Şaşkın ve üzgünlerdi. Her iki çocuğun da 'tipik erkek özellikleri' taşıyan iki ağabeyi var.

Google'a "oğlum elbise giymek istese endişelenmeli miyim?" sorusunu yazıncaya kadar ebeveynlerin 'cinsiyet hoşnutsuzluğundan' bile haberi yoktu.

Lily'nin annesi Jen, kızının 4 yaşındayken, hala bir erkek muamelesi gördüğünde banyoya girip üzerine bir elbise geçirdiğini ve boynuna kolye taktığını hatırlıyor.

Jen, kızı Lily "Vaay, büyüdüğümde böyle bir elbise giyebilirim" dediğinde bunu 'çok şirin' bulduğunu fakat büyüdüğünde 'belki de eşcinsel olur' diye aklından geçirdiğini söylüyor.

Lily, aynı yaştayken bir arkadaşının evinde üzerindeki elbiseyi çıkarması istendiğinde birkaç defa öfke nöbeti geçirmiş.

Jen, kavga çıktığını ve Jen'in çok üzgün olduğunu, yine de elbiseyi çıkarmama konusunda kararlı olduğunu ifade ediyor.

Anne Jen şimdi ise, erkek kıyafetleri giymesi istendiğinde üzerindeki elbiseyi korumasının kızı için ne kadar harika bir deneyim olduğunu fark ettiğini söylüyor

Lily'nin durumu anneanne ve dedesiyle de gerilim yaşamasına neden olmuş.

Bir gün gezmeye çıktıklarında, anneannesi Jen'in torunu için pembe bir çanta almasına engel olmak istemiş.

Jen yaşadıklarını şöyle anlatıyor: "Çocuğunuzun trans olma gerçeğiyle yüzleşmek çok zor. İki yıl önce bir video izledik. Ailelerin trans çocuk sahibi olmalarıyla ilgili bir Amerikan videosuydu, içimden 'Tanrım, bizim karşı karşıya olduğumuz durum bu' diye geçirdim."

Jen ve eşinin çocuklarının cinsiyet hoşnutsuzluğu yaşadığını fark ettikleri belirli bir an yoktu, zamanla yaşadıkları bir gelişmeydi.

Jen anlatıyor:

"Üç yaşındaydı ve bir oyuncakçıya girdiğimizde Barbie bebek istedi. O zamanlar, 'ama kızlar bununla oynar, gel kamyonların arabaların olduğu yere gidelim' dedim. Fakat her zaman daha çok kızlara hitap eden şeylere yöneliyordu. İki ve üç yaşındayken hep oyuncak bebeklere, parıltılı şeylere ve prenses eşyalarına ilgi duydu."

"Ebeveyn olarak kafa karıştırıcı bir durumdu. 'Bu durumla nasıl baş edeceğiz?' diye düşünüyorsunuz. Bir ayakkabıcıda oğlunuz kız ayakkabısı istediğinde ne yaparsınız? O zamanlar çok utanıyordum ve onu başka bir şeye yönlendirmeye çalışıyordum."

Jessica'nın babası ve annesi Ella birkaç yıl önce boşandı. Ella şimdi, Alexandra isimli başka bir kadınla uzun dönemdir bir ilişki yaşıyor. Jessica Alexandra için "üvey anne" diyor.

Ella, oğlunun bir kız olarak yaşama isteğinde kendi ilişkisinin de etkili olduğunu düşünmüş. Fakat Ella, Jessica'nın da diğer iki büyük oğluyla aynı şekilde yetiştirildiğine dikkat çekiyor.

"Evet, aklımızdan geçti" diyor Ella ve devam ediyor: "Fakat yine de böyle bir durum yaşanması için herhangi bir şey yapmadık. Küçük bir oğlan çocuğunu istemediği takdirde asla bir elbisenin içine sokamazsınız."

Ella, bir akrabasının kendisini 'oğlunu şartlanmış bir şekilde yetiştirmekle' suçladığını söylüyor. Fakat çift, bu suçlamaya yalnızca gülüp geçiyor.

Ella çocuğunun trans olduğunu fark ettiklerinde partneri Alexandra ve kendisinin 'sersemlediklerini, afalladıklarını, inanamadıklarını' söylüyor.

Şimdi onu bir kız ismiyle çağırıyorlar ve okula bile kız kıyafetleriyle gitmesine izin veriyorlar, çünkü kızları böyle huzurlu ve mutlu oluyor.

Oğlu Jessica'nın bir kız olarak yaşamak istemesi ise babası için kabul etmesi zor bir durum olmuş.

Jessica, her hafta sonu babasının yanında kalıyor. Daha kısa bir süre öncesine kadar babası eve etek ve elbise sokmasına izin vermiyormuş ve onu 'erkek ismiyle' çağırıyormuş. Şimdi ise baba fikrini değiştirmiş, Jessica artık babasını ziyaret ettiğinde daha mutlu olduğunu söylüyor.

Uzmanlar, özellikle çocuklar ergenlik dönemine geldiklerinde cinsiyet kimliği sorunlarının hem çocuk hem de aile için travmatik olabileceğini ifade ediyor.

Ulusal Sağlık Hizmetleri, 'cinsiyet hoşnutsuzluğu' tanısı koymadan önce çocukları uzun bir süre gözlemlediklerini belirtiyor.

Yine de erken teşhis koymanın yardımcı olmadığını belirtiyor ve onun yerine danışmanlık ve destek hizmetleri sunduklarını kaydediyor.

Çocuk ergenliğe ulaşana kadar herhangi bir tıbbi müdahalede bulunulmuyor. Ergenlikte de hormon baskılayıcı terapi sunulabiliyor.

Bu yöntemle, ergenliğin getirdiği fiziksel değişimler ertelenebiliyor böylece de genç bireye uzun vadede bir kadın veya erkek olarak yaşaması için zaman tanınıyor.

O dönemden sonra da birey 16 yaşından itibaren cinsiyet değişimi hormonları alma, 18 yaşında da ameliyat olma seçeneğini değerlendirebiliyor.

Kendilerine zarar verenler oluyor

Peki neden bazı kişiler trans oluyor? Bunun sebebiyle ilgili çok geniş araştırmalar yok. Verilerin değerlendirildiği en yakın tarihli araştırma Boston Üniversitesi tarafından yapıldı.

Yılbaşında yapılan araştırmada, bu durumun biyolojik bir açıklaması olduğuna dikkat çekildi fakat genlere, hormonlara kadar inip inmediğinin anlaşılabilmesi için daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulduğu belirtildi.

Hayat trans bireyler için çok güç olabilir. Akıl sağlığı merkezi PACE'nin geçen yıl yayımladığı araştırmaya göre genç trans bireylerin yüzde 59'u kendilerine zarar vermiş, bu oran 16-24 yaş arası gençlerde yüzde 9.

Lily ve Jessica'nın ebeveynleri çocuklarını bu eğilimden korumak istiyor. Kızlarının durumu hakkında konuşmayı da farkındalık yaratma amacıyla kabul ettiler.

Trans bireylerin günlük hayatta sıkla karşılaştığı damgalanmak, zulüm görmek ve önyargılara maruz kalmak gibi durumlarla mücadele için en iyi ve tek çözümün farkındalık olduğunu düşünüyorlar.

Lily artık okula kız çocuklarının giydiği üniformalarla gidiyor ve arkadaşlarıyla öğretmenlerinin kendisini böyle kabul etmelerinden oldukça memnun.

Lily'nin annesi, kızının 'tipik bir 8 yaşındaki kız çocuğu' gibi olduğunu söylüyor.

Mülakatlarda tüm isimler değiştirildi ve yine bu mülakatlar için ailelerin, okulların onayı alındı.