<span style="font-size: 15.6px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px;">Fransa, neşeli görünmeye çalışan bir taziye evi gibi...</span><span style="font-size: 15.6px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 19.5px;"> </span> <p style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;"><span class="large" style="font-size: 15.6px;">Vahşete boyun eğmiş hissi yaratmamak için sosyal hayatı sürdürmeye çalışıyorlar. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Ama ne mümkün... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Rüzgâr bir sandalyeyi yere düşürdü mü, müşteriler korkuyla zıplayıp siper alıveriyor. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Özel timlerin cirit attığı ıssız sokaklarda korku kol geziyor. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Batı dünyası, cennet vaadiyle cinnete giden canileri anlamakta zorlanıyor. New York Times’ın başyazısı, katliama <em>“hedonist” </em>bir teşhis koyuyor: </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;"><em>“Fransa’ya saldırdılar,</em> <em>çünkü Fransa radikal dindarların</em> <em>nefret ettiği her şeyi</em> <em>temsil ediyor: Bu dünyada</em> <em>hayatın tadını çıkarmak,</em> <em>sokaklarda mini etekli güzel</em> <em>kadınlar, arkadaşlarla paylaşılan</em> <em>bir şişe şarap, parfüm,</em> <em>ölümden sonrasına kafayı</em> <em>takma işini ölülere bırakmak...”</em></span></p> <p style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: center;"><span class="large" style="font-size: 15.6px;">***</span></p> <p style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;"><span class="large" style="font-size: 15.6px;">Kulağa hoş geliyor. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Ama bir de madalyonun öbür yüzü var: </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Bataclan konser salonunda kurşunlanıp üst üste yığılmış Fransızlara dair tanıklıklar, bana Ebu Garip Cezaevi’nde çırılçıplak üst üste yığılan Iraklı esirlerin görüntülerini hatırlatıyor. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Irak’ta başlarında çuvallarla anadan üryan soyunup çocuklarının yanında tecavüze uğrayan esirler, Batı’nın başka bir yüzüyle tanışmıştı. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Şarap, parfüm, mini etekten ziyade, dayak, işkence ve tecavüzdü onlara düşen... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">IŞİD lideri <strong>Bağdadi’</strong>nin ilk ses getiren eyleminin, yüzlerce militanla Ebu Garip’i basıp 500 El Kaide militanını serbest bırakmak olduğunu hatırlatmak gerek... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Bir yalan üzerine kurulan emperyalist işgal, önce Irak’ta, sonra Suriye’de fanatizmi ateşledi ve bugüne gelindi.</span></p> <p style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: center;"><span class="large" style="font-size: 15.6px;">***</span></p> <p style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;"><span class="large" style="font-size: 15.6px;">Nefret, öfkenin çocuğudur; huzur, adaletin... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">1980’lerdeki Diyarbakır Cezaevi’nin vahşetini bilmeden 2000’lerin PKK’sini anlamak zor... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Şatilla’yı gezmeden, Tel Aviv’de otobüse ateş açan Filistinliye akıl erdirmek imkânsız. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Kuzey İrlanda’dan Güney Afrika’ya kadar dünyanın pek çok köşesinde radikalizm, rejimin veya emperyalizmin zindanlarında doğdu. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Ve dayakla büyütülmüş çocukların hiddet yüklü yetişkinler olması gibi, büyüdükçe acısını çıkardılar, kendilerine yaşatılan zulmün...</span></p> <p style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; text-align: center;"><span class="large" style="font-size: 15.6px;">***</span></p> <p style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;"><span class="large" style="font-size: 15.6px;">Bunlar, Paris’in göbeğinde masum sivillerin katledilmesini mazur göstermez elbet; onu lanetlememizi engellemez; lakin vahşetin ardındaki gerçeği anlamamızı ve bundan sonraki gidişatı önlememizi sağlayabilir. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;"><em>“Ölümden sonraya</em> <em>kafayı takma”</em>yı bu dünyada iş edinmiş <em>“yaşayan</em> <em>ölülerin”</em>coğrafyası Ortadoğu... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Fransızların yaşadığı hayat, bu topraklarda ancak ölümden sonrasına dair bir vaat...</span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Canlı bombalara, bu dünyada insanca bir yaşam armağan etmeden, öbür dünyada saadet umuduyla pimi çekmelerini engellemek zor olacak. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Paris’in gözalıcı şatafatı, Irak’ta bir yalanla işgal edilen toprakları, petrol uğruna dökülen kanı, evinden, canından edilen milyonları görmemizi engellememeli... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Liberté, egalité, fraternité (Özgürlük, eşitlik, kardeşlik)... </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Fransa’yı var eden sloganlar, dünyaya adilane yayılmadıkça Batı’nın da eskisi kadar huzurlu olamayacağı anlaşılıyor. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Rüzgârın uçurduğu her sandalye, bugüne dek ona rahat oturanları tedirgin edecek. </span><br /> <span class="large" style="font-size: 15.6px;">Suriye, artık televizyonda uzak bir ülke değil, Paris’te bir semt gibi çünkü...</span></p>