Birincilik, artık ‘hep birinci olmak’ yükünü taşıtır. Birincilik, şaşırtır. ‘Ben neymişim hey’ dedirtir, baş döndürür. Birincilik, içine gizli bir korku yerleştirir. ‘Ya kaybedersem?’ korkusudur bu. Hele de... Arkandakini tekmeleyerek birinci gelmişsen, arkandakinin yoluna çivi dökerek ipi göğüslemişsen, hile ile kazanmışsan, korkun daha da büyür. Bu korkuyla yaşamak zordur. Korkuyla yaşamak çok zordur. *** Korkuyla yaşayanlar bu yüzden zalim olur. Zalim olmak zorundadır da ondan. Korkutarak kendi korkusunu unutmaya çalışır. Çevrenize bakın. En çok korkutanlar, hep en çok korkanlardır. Birincilik korkusu en birinci korkudur. İkinci olmak, üçüncü, beşinci olmak, sonuncu olmak. Ayak altında kalmak. Ezilmek. Oysa, birinci gelen bilmez ki, onu birinci yapan aslında sonuncu olandır. *** Yarışlarda üçlü sehpaya dizilenlere bakın. Yarışına saygı duyan birinciler, ikincilerin, üçüncülerin de elini tutarak durur orada. Saygısız birinci ise ötekileri aşağıya itmeye çalışır. Büyük insan, çevresindekileri de büyütür. Büyük insanın yanında değerli olduğunuzu hissedersiniz. Sahtesi, sizi küçülterek büyük görünmeye çalışır. Siz küçülmeden o kendini büyük göremez. Büyük insan ile sahtesini böyle ayırırsınız. Büyük insan olmak mı? Büyük insan görünmek mi? Birbirinden çok farklıdır. Bu fark da hemen belli olur. Tarih, insanlara süre verir. Sonunda da gerçek hükmünü verir. İnsan yanılır ama, Tarih yanılmaz. *** İkincilik çok önemlidir. İkinci, önündeki yarışa şimdi hazırlanmaya başlarsa, çok önemli bir gerçeği kazanmıştır. İkinci, yeterince hazırlanmamışsa, kazanma azmi yetersiz ise, tuzakları zamanında sezememişse, rakibini iyi incelememişse, rakibinin yanlışlarına bel bağlamışsa, kazanmayı hak etmemiş sayılır. İkincilik çok önemli bir konumdur. Yaşanan zamanın ortağıdır ikinci. Eğer yaşananları doğru değerlendirirse, ikinci, daha güçlü bile olabilir. Asla gevşeyip pörsümeden, çalışma temposunu yükselterek, birincinin önüne bile geçebilir. *** Sonuçta, korkunun ecele faydası yoktur... Cumhuriyet/ Erdal Atabek