DERYA AYDOĞAN 50 yılı aşkın sanat hayatının 43 yılı Şehir Tiyatroların’da geçti. Emekli olduktan sonra bile sahneden uzak kalamadı ve artık bir klasik halini almış Cibali Karakolu ile sahneye çıktı. Günde iki temsil oynamaya nasıl dayanıyorsunuz dedim, ‘Benim hoşuma gidiyor, seviyorum böyle oynamayı, benim tek eğlencem bu, hem eğleniyorum hem eğlendiriyorum’dedi. » Lüküs Hayat gibi yıllar süren bir oyunda sonra neden Cibali Karakolu? Aslında bu oyun, benim gönlümde yatan bir aslandı. İlk olarak 11 yaşındayken seyretmiştim sonra Muammer Karaca abiden 9 kere daha seyrettim. Nejat abiden de seyrettim. Lüküs Hayat da bir Türk klasiğidir, Cibali Karakolu da artık bir Türk klasiği haline geldi. Her ne kadar bir Fransız vodvili olsa da biz bu oyunu kendimizden bir parça haline getirdik. » Esprilerinizde eleştirler göndermeler gizli. Tiyatroyu politikadan da bazı çarpıklıklardan da soyutlayamayız. Sanatçı her zaman hakaret içermeyecek şekilde bir eleştri hakkına sahiptir. Bir takım göndermeler yaparız, sanatçı hep muhaliftir. » Shakespeare oyunlarının dünyaca tanınmasından fakat Türk yazarların bilimemesi üzerine bir eleştiri var oyunda. İngiliz toplumunu övme var aslında, bizim ise kendi yazarlarımızı, sanatçılarımızı halk olarak koruyamamaktan bahsediyoruz. Maalesef sanatçılarımızı korumak babında böyle bir eksikliğimiz var. Biz dünyanın merkezi zannetmiyoruz kendimizi ama bir memleketin görünümünde sanatçısını mutlaka vitrine koymalı. Bizi dışarda da temsil eden sanatçımız olmalı. Biz de çok ‘Shakespeare’ oynanır. Dünya çapınca bir yazar, çok severim çok saygı duyduğum bir yazardır ama bir Royal Akademide acaba bir Musahipzade Celal oyunu oynanıyor mu? Musahipzade Celal, Osmanlıda padişahın yanlış tutumlarını eleştiren bir yazarımızdı. » Şehir Tiyatroları’ndan emekli olduktan sonra bir süre ayrıldınız. O dönem kendi tiyatronuzu kurmak istemediniz mi? Başka oyunlar oynamak istemediniz mi? Ben Ankara’da özel tiyatroda 1964 ile 1974 arası10 yıl çalıştım. 1973’te televizyon tüm ülkeye yayıldı. İşte o zaman tiyatroların çoğu kapandı ve herkes televizyonun başına geçti. Taş yerinde ağırdır. 43 yıldır Şehir Tiyatrosu’nda ve TRT’nin vitrininde kendimi kanıtladım. Dışarı çıkıpm da kendi adıma bir tiyatro kurmak aklıma gelmez. Benim seyircim beni gelip burda seyretmeye alışmıştır, beni ucuz biletle seyretmeye alışmıştır. Kaynak: Birgun.net