“Ne Çok Enkaz”ın yazarı Ahmet Necdet’in anısına saygıyla. Sizinle galiba arkadaş filandık Işıklı günlerinde gençliğimizin. Hayalleriyle kanatlanırdık Gelecek, güzel Türkiye’nin. Fakat nasıl da değiştiniz birden Arınıp bütün o düşlerden Buzlu sularında bencilliğin. Ne çok hain. Hayır, belki de değişmediniz, Aslınız belki de buydu sizin. Sadece zamana ayak uydurdunuz Ortak ateşinde ısınıp gençliğin. Sonra neyseniz o oldunuz Asıl kimliğinizi buldunuz Uşağı oldunuz zalimin. Ne çok hain. Şimdi giydiğiniz her şey markalı Tadını aldınız zenginliğin. O fotoğraflar parkalı markalı Uzak bir anısı oldu geçmişin. Fakat yine de yeri geldikçe El atıp eski albüme Kullanıyorsunuz reklam için. Ne çok hain. Aynı arsız kibir suratlarınızda Erkeğinizin dişinizin. İçim bulanıyor karşıma çıktıkça Ekranlarında TV’lerin. Kiminiz yeni yetme faşist çığırtkan Kiminiz kaşarlanmış sırtlan, Sanırsın kardeşi vampirin. Ne çok hain. Yoksul aile çocuklarıydınız Orta halli, belki zengin. Soyluydu sizden anneniz babanız, Sade yurttaşları Cumhuriyet’in. Siz hangi piç köklerden türediniz, Kimsiniz, neden böylesiniz Nasıl boğuldunuz içinde ihanetin. Ne çok hain. Zaman geçer, devran döner Yıkılır sarayı, zindanı zalimin Efendi uşağını terk eder Gereği kalmayınca hizmetin Hele azıcık da diklendiniz mi Yersiniz kaçınılmaz tekmeyi Hadi, sıkıysa diklenin Ne çok hain. Kimliksizler, omurgasızlar Hedefisiniz şimdi lanetin. Ne hizmetinde olduğunuz iktidar Ne sahte parıltısı şöhretin Kurtaramayacak sizi bu lanetten, Halkın içinde yükselen nefretten, Artık hiç değilse susmayı deneyin. Ne çok hain.”