Bekir Özgür Aybar / bekiozguraybar@gmail.com Melis Danişmend ile Caddebostan sahilinde yürüyerek yeni stüdyo albümü ‘Ve Ev’ hakkında konuşuyoruz. Deniz tarafındaki sakinliğin şehirden gelen korkunç uğultuyla savaştığı nokta burası. Danişmend bir an duruyor ve göğe doğru yükselen inşaat vinçlerini gösterip “Bu gürültüden kaçmak için doğru yerdeyiz” diyor. Yeni albüm ‘Ve Ev’in çıkış noktasının ne olduğunu soruyorum. Sahili göstererek “İşte tam olarak burası” karşılığını veriyor.»Az evvel Facebook’ta dolaşırken bir fotoğrafın dikkatimi çekti. Elinde ‘Ve Ev’in CD baskısı “Bugün o gün. Kutlu olsun” demişsin. Hâlbuki albüm birkaç aydır dijital platformlar üzerinden yayında. Senin için Ve Ev şimdi mi çıktı?Öyle hissediyorum. Dijital anlayışı reddetmiyorum ve ona ayak uydurmaya çalıştığım da doğru, ama bu konuda eski kafalı bir insanım galiba. Ve Ev’in kartonetine göz atıp elimde tuttuğum zaman “evet, albüm hayatta” dedim.»Dijital dönüşüm son 15 yılda müziğin her aşamasına çok hızlı sirayet etti. Bu sürede sen de müziğin içindeydin. Senin için ne anlam ifade ediyor müzikteki bu yenilik?Müziğin hızı değişti. Bir şarkıyı dinlemek, onu algılamak, hatta ondan vazgeçmek artık çok hızlı. Çünkü internet elimizin altındayken o kadar çok alternatif var ki… Bu güzel bir şey. Eskiden dünyanın öbür ucunda üretilen bir müziği dinleyemezken şimdi birkaç saniye sonra onu duyabiliyoruz. Ama bu hız diğer açıdan da kötü. Bugün bırak bir albümü bir şarkıyı bile sonuna kadar dinlemiyoruz. Hemen bir diğerine koşuyoruz. Dijitale mesafem bu karmaşadan kaynaklanıyor.»Bu yeni dönemde albüm çıkarmak sanki biraz geri plana itildi. Teklik çağı yaşanıyor. Sence albüm konseptinin sonuna mı gelindi?En başta öyle öngörüldü. Ama albüm formatının yok olacağına inanmıyorum. İnsanlar albüm dinlemek istiyorlar, isteyecekler. İşte plak yıllar sonra tekrar moda oldu. Bütünlük barındırması albümün en büyük artısıdır. Benim müziğim için albüm çıkarmanın bir önemi var. Başka türlü bir müzik yapıyor olsaydım belki ben de single’ı tercih ederdim. Bir kitap gibi düşünüyorum ben bunu. Bir hikâyesi var.»Ve Ev’in hikâyesi nedir? Melis Danişmend albümü oluştururken nasıl bir dünyada yaşıyordu?(Sahil şeridini ve arkasındaki denizi işaret ederek) Bu dünyada. Tam olarak bu sessizlikte. Deniz kenarında yürürken biriyle sohbet ediyormuş gibi. Bu dünyanın albüme de yansıdığını düşünüyorum. Şarkılarda bir huzur olduğunu düşünüyorum. Galiba ne üretiyorsak, ne hissediyorsak bunda yaşadığımız yerin de etkisi var. Caddebostan ve Kadıköy’ün havası bu sözlere etki etti. Zaten albümün adı da Ve Ev. Bunun ev huzurunda bir albüm olmasını istedim. »Sendeki eve dönüş vurgusu “Farklı sularda dolaştım. Şimdi tekrar eve dönüyorum” değil. Üçnoktabir ardından solo kariyerin başladı ama müziğinin temelleri çok değişmedi. Ve Ev adı tam olarak neyi vurguluyor açar mısın?Müziğimin başka bir aşamaya geçtiğini söyleyemem, ama kafam ve içimin başka aşamaya geçtiği muhakkak. Burada doğup burada büyüdüm. Köklerimi hissetmek ve bunu şarkılarda var edebilmekti amacım. Önceki albümlerle kıyasladığımızda Ve Ev çok farklı bir yerde değil. Ama çok daha renkli, coşkulu ve enstrüman açısından zengin bir sound. Ve Ev’de bu var.»Evet renkli ve mutlu bir albüm bu. Ama melankolik de bir yandan.O hep var. Sanırım hiç gitmeyecek. Renklerin içinde bile kendisini gösteriyor değil mi? (gülüşmeler) Yine de bence kesinlikle depresif bir albüm değil. Mutlu oluşu ise beni daha çok sevindiriyor. İçinde ufuk çizgisi gibi ferah şarkılar olduğunu düşünüyorum.»Üç numaralı şarkı Mucize’de şöyle diyorsun: “Her şeyi bırakacaktım, ama bir mucize oldu.” Neydi bu?Spesifik. İnsanın kendisini kapalı kutuda hissettiği bir nokta vardır. Nefes alamadığını düşünür ve dışarı çıkmak ister. Bir mucize bekler. İşte tam o anı anlatıyor o şarkı. Tamamen ümitsizken dahi her şeyin keskin bir şekilde dönebileceğini, hayatın buna gebe olduğunu gösteriyor.»Albüm kapağındaki ev nerede?İnsanlar Londra’da filan zannediyorlar, öyle bir havası var galiba. Bu güzel. (Gülüşmeler) Albümün ismini belirledikten sonra kapak için kafamda bir ev görseli oluşmuştu. Erenköy’deki evin önünden de sıklıkla geçiyordum ve kapak için kullanabileceğimizi düşündüm. Bu kapak mutlu ediyor beni. Çünkü benim hayal ettiğim tam buydu.***BU ÜLKE BİZE HEP BELİRSİZLİK SUNUYOR»Birçok müzisyen “Bu ülkede müzik yapmak çok zor” diyor. Sence zorluğun temel sebebi ne?Pek çok sorunla karşı karşıyayız. Hani bilgisayar oyunlarında olur ya, sağdan soldan canavarlar saldırır. O haldeyiz ve sürekli kendimizi savunmak zorunda kalıyoruz. Tamam, işimizin doğasında var bunlar ve uzun süre önce kabul ettik. Ama bunun da ötesinde bu ülke bize hep bir belirsizlik sunuyor. Bence en zor olan şey bu.»Umutsuz musun gelecekle ilgili?Umutsuz olamam. Her fırsatta aksiyonda olmak, üretmek lazım. Ancak öyle bir süreçten geçiyoruz ki artık taş olsan çatlarsın. Bir saat sonramızı bile bilmiyoruz. Psikolojik olarak bu etkinin içindeyiz. İnsanlar ansızın yok oluyorlar, büyük acılar yaşıyorlar. Bunları anlamaya çabalarken bir yandan da yaşamaya çalışıyorsun. Konserlerle ilgili plan yaparken bile “inşallah” diyorum. Çünkü her an her şey olabilir.Kaynak: Birgun.net