Keşke bir "adam" da biz bulsaydık!

Gazeteciliğin kaderidir, kovulmak… Bir nevi madalyasıdır. Eski gazeteciler şöyle der, “kovulmadan gazeteci olunmaz.” Kovulursun, işine tutkun, mesleğe bağlılığın devam mı yoksa tamam mı, anlaşılır. Bir gazeteyi, bir televizyonu evin bilirsin yine de kovulursun. Her gazetecinin yaşadığı ya da tanık olduğu bir kovulma hikayesi vardır. Basın koridorlarında çok yaşanır bu hikayeler. Üstelik her kovulan da sanmayın ki yüksek ücretlerle çalışıp, hayatını güvenceye almış olsun. Çoğu emekçidir. Bugün kovulsa bir ay daha yaşayacak parası bile yoktur cebinde. Yine de yazılı olmayan bir kuralı, anlatılmasa da bilinen bir edebi vardır kovulmanın. Soner Yalçın’a sorun, Bekir Çoşkun’a… Uğur Dündar’a… Emin Çölaşan’a… Nihat Genç’e… Daha adını sayamayacağımız bir çok usta gazeteci vazgeçebilmenin de, gidebilmenin de erdemini anlatacaktır size. Bekir Çoşkun meslek yaşamını anlatırken şöyle der mesela; “Çalıştığım gazetelerde yönetime hep söylemişimdir. Birgün eğer benim gitmemi isterseniz, söyleyin ben giderim. Bunu açık açık söylemeniz yeterli, ortaya dökmem. Şimdiye kadar gitmem gerektiğini anladığımda hep ben gittim. Ama sakın kovulmak gibi ağır bir yükü sırtıma çalmayın, taşıyamam.” Gidebilmenin de bir erdemi vardır. Oysa son yıllarda bu ülkede hayatın her alanında zarafet kayboluyor. Bizim öykünüp, özendiğimiz o gazeteciler zaten çoktan kovuldu ana akımdan. Şimdilerde kapı yumruklayanlar, stüdyo basanlar, kovulmamak için düzeyini bilmediğimiz ilişkileri kalkan yapanlar var. Renkleri, asaleti, zarafeti gittikçe siliniyor mesleğimizin de, dünyamızın da… Kovulmanın erdemi vazgeçebilmekten gelir. Ömür bile versen zamanı gelince gidebilmekten… Bilgeler, bilmeden de bilir. Bilgeler bilirler vaktini, bilirler de giderler. Zamanı gelmişse gitmek gerekir. Bir evden, bir işten, bir şehirden, bir adamdan gidilir. Bir televizyondan, bir gazete köşesinden de gidilir. Evin bile görsen gitmen gerekince gidersin. Gidersin, hukuki yollarla da hakkını sonuna kadar ararsın. Zaten çoğunlukla gitmen gereken zamanı söylerler sana. Mesela önce ekran yasağı koyarlar, köşeni tatil ederler, sonra uzun bir izin. Emeği için dirense de hiç görülmemiştir o izinden dönen gazeteci. Ekrandaki yerini hemen doldurmak isteyenler olur, masana bile yerleşenler olur, büyük adamlar eskisi kadar arayıp sormaz. Ziyanı yok. Hayat büyük adamlarla karşılıklı oturup, sorular sormadan, o beyaz camdan kendini göstermeden de yaşanır. Yaşanıyor. “Yazmaya da bilirim” diyebilmek özgürlüğüne ihanet etmek değil, tutkunla bağını korumaktır. Çünkü yazılacak yazın varsa mutlaka yazarsın. “Bu köşede yazmayabilirim, bu ekranda çıkmayabilirim” demek tam olarak özgürlüktür işte. Gazetecilik tutkunun ötesinde bazıları için görünür ve güçlü olmanın bir yöntemidir. Onlar daha zor vazgeçer. Vazgeçilmez olduklarını düşünecek kadar hırs ve kibir doludurlar. Oysa herkesten vazgeçilir ve herkes unutulur. Yine de bilinmelidir ki o binalar sadece çimentodan, tuğladan ibaret değildir. Oraları var eden içindeki insanlardır. İçindeki cesur, çalışkan ve bu mesleğe aşık insanlar. Ama onlar da kovulur. Üstelik ilmek ilmek örmüşlerdir, emek emek büyütmüşlerdir içlerindeki gazetecilik aşkını. Çoğunun gidecek başka hiçbir yeri de yoktur ama kapının önünde buluverdiler kendilerini. Arkalarında Ankara’da yoktur. Ama erdemleri vardı. Kovulmanın edebini, gitmenin erdemini bilirler. Çok gazeteci tanıyorum, onurlarıyla çalıştılar, onurlarıyla ayrıldılar. Hatta kimisi birilerinin dönmek için araya adam sokturduğu o binalardan, erdemleri için vazgeçti. Kimisi hâlâ bekliyor kurtulabilmek için. Biliyorum. Keşke bir adam da araya biz sokturabilseydik, gazeteciliğin onurunu kurtarabilmek için. Makbule Cengiz Odatv.com Kaynak: https://odatv.com/keske-bir-adam-da-biz-bulsaydik-30041955.html

Keşke bir "adam" da biz bulsaydık!

Keşke bir adam da araya biz sokturabilseydik, gazeteciliğin onurunu kurtarabilmek için...

Bunlar da ilginizi çekebilir

KÜÇÜK BURJUVAZİ ÇIKMAZI

BİLİRKİŞİ VE UZMAN GÖRÜŞÜ

ByLock’un sahibi hapisten çıktı

NAFAKA ÖDEMEYEN EŞE HAPİS CEZASI

Savcılar nerede?

YAPI KAYIT BELGESİNİN İPTALİ VE SONRASINDAKİ SÜREÇ

KİTLE İMHA SİLAHLARININ YAYILMASININ FİNANSMANININ ÖNLENMESİNE İLİŞKİN KANUN (POLİS DEVLETİ’NİN AYAK İZLERİ Mİ ?)

TTK KAPSAMINDA MUVAZAALI ŞEKİLDE MAL KAÇIRMA

Hukukun boşluğunu zulüm doldurur...

Avrupa Konseyinin Yapısı Ve Mekanizması

Yine gazetecilik yargılanıyor

COVİD-19 İLE BOŞANMA DAVASI BAŞVURULARI “PİK” YAPTI!

Yıldız’dan iddialara yanıt

Hukuk tarihine geçecek suçlama

Gazeteciler Yıldız ve Dükel gözaltında

AY SOKAĞINDAN KORONA GÜNLÜKLERİ-5

Neden Meslek Odaları?

Bir hâkim anlatıyor

EGEMENLİK: KİM İÇİN, NE İÇİN?

AY SOKAĞINDAN KORONA GÜNLÜKLERİ-4