DURUŞMADA geniş denizlerde kanat seslerimize takılan yıldızlar kayıyor boşluğuna aklımızın baharın çiçekleri öptüğü akşamda kanın sesidir ömrümüzün mavisine damlayan kuşlar ayrılık resimleri çiziyor yaşamın atlasına rüzgâr bir atkıdır boynumuzda ilmekleri gökkuşağından savrulan. martın güneşle yıkanan sabahında ellerini veriyor birbirilerine vuruşarak artlarında kalan gençliğin bütün gülleri açıyor birdenbire. öndeki/gri gökyüzünü kuşanmış sonbahar omuzdaaşı/cansever'in en uzun dizesindeki yaprak ışıl ışıl bakışların ortasında kilitli düşüncenin kırlarında uçuşuyor sözcükler yürüyor düşlerimiz çocuk sevinçlerine tutunarak. hayatımızdır duruşmada suçun tümünü omuzlayan savunmasız bir halkın oğulları olarak tarihe kazılan. Ahmet Özer İle, sayı:9, 2007