Cumhuriyetçi isen... Yüreğini yokla... Birkaç tohum kalmışsa... Avuçla... * Nadas farz et bu kara günleri... Ya da; ulu çınarlarımızı deviren, kuş yuvalarını yıkan, körpe fidanlarımızı söken, bizi tarumar eden bir kara afet de... Ama bu topraklar özgürlük tarlasıdır... Sür yeniden... Her çığlık bir çapa... Çalış... Didin... Cumhuriyetçi isen, razı olmamalısın... Çabala... * Aç gözünü civanım... Bu son avuç tohumudur Cumhuriyetin... Bu topraklarda deve dikenleri, kara çalılar, ısırgan otları, zebani kökleri, zehirli sarmaşıklar bitmesin... Boynunu bükme... Tırnağınla kazı gerekiyorsa toprağını... Gözyaşlarında sula... * Bayrağını açıp yeri göğü inleterek bölük bölük yürümüyorsa hâlâ siyasetçin... Sivil toplum örgütünün sesi ovalarda hâlâ yankılanmıyorsa dalga dalga... Aydınlarının, zenginlerinin, güçlülerinin, ağzı-dili olanlarının sesi yeterince çıkmıyorsa... Gazeten bunca canı yanan insanın elinde bayrak bayrak dolanmıyorsa hâlâ... İzin verme... Ayrık otlarıdır... Ayıkla... * Dünyanın en bereketli toprağıdır buralar... Zengin... Bu yüzden çok haini vardır, ne kadar çok uğruna öleni varsa... Boyun eğme... Korkma... * Yeniden yeşersin Cumhuriyet tarlaları... Çiçekler açsın... Gelincik gelincik kızlarımız, fidan fidan oğullarımız, çocuklarımız papatya tarlaları... İzin verme topraklarımızın çöl olmasına... Umutlarımız yeşersin yeniden... Filiz filiz... Durma...