Bina yıkıldı tabii... Şimdi “bize içeri girin yıkılmaz dediler” diye kızıyorlar bakana... * Dokuz yılın özetidir aslında... Gördünüz: Devlet çatırdadı... Hukuk yamuldu... Güvenlik döküldü... Asker büküldü... Medya eğildi... Sendikalar, sermaye kurumları, bürokrasi, sivil toplum örgütleri, üniversite, bilim kurulları dağıldı... Ama “bi daha” diye girip oturdunuz... * Oysa yapı yıkıldığında, herkes altında... Çöken yargının eziyet ve baskılarına dayanamayarak yaşamını yitirenler ile... “Girin oturun” denilen ikinci depremin kurbanları aynı kaderi paylaştılar aslında... Ki yaşamı Cumhuriyet’i savunmakla geçen Kozinoğlu ile depremin son kurbanları aynı gün toprağa verildiler... Dinleyin; hapishanelerde “hukuk yok mu” diye bağıranlar ile rüşvet ile kat çıkılan binaların altında çığlık atanlar arasında fark yok... * Devlet bir kere çatladı mı... Hiç kimse kendini güvende hissetmiyor... Kimsenin yarını garantide değil... Hiç kimse “korkmadan yaşıyorum” diyemez... Kimsenin sığınacak bir yeri yok... Cumhuriyet’i yıkmak isteyenlere “hayır” diyenler... Ya da Van’da yüzde 67 “evet” diyenler... Hiç fark etmiyor... Duvarlar çatlak... Sıva patlak... Kirişler yamuk... Sütunlar eğik... Aklı başında olanlar size “girmeyin” dediler... Ama “bi daha” diyerek geçip oturdunuz... Ee yıkıldı... * Bir yandan naylon çadırlarda soğukta kalan 300’den fazla çocuğun zatürreeden ölümle savaştığı haberleri geliyor... Tıpkı güzel günlerin beklemediği vatanın diğer çocukları gibi... * “Girin, yıkılmaz” dediler... Yıkıldı... Kızıp da “bize yıkılmaz dediniz...” diye bağırıp çağıran depremzedelerin gözüne ise biber gazı sıktılar... Ki artık anlasınlar... Bekir Coşkun/ Cumhuriyet