1963 yılıydı. Aynı lisede öğrenciydiler. Birbirlerinden habersiz aynı eyleme gittiler. İstanbul, binbir sürpriz hazırlıyordu Gezmiş’lere… Taşındıktan bir süre sonra Avni Anıl’la komşu oldular. Hemen yan terastaki ünlü bestekârın, yaptığı besteleri önce eşine söyletmesine tanık ve kulak misafiri oldular. “Biraz kül, biraz duman, o benim işte” gibi dillere yerleşecek şarkıların ilk dinleyicisi oldular. Sonra, Cemil Gezmiş’in Sivrialan’dan tanıdığı Âşık Veysel’i evlerinde ağırladılar. Âşık’ın sazını dinleyip sohbetine doydular. Deniz, o yıllarda kardeşi Hamdi ile birlikte, Üsküdar’daki Sunar Sineması’nda “Spartaküs”ü izledi. Bu Trakyalı kölenin, özgürlük mücadelesinden çok etkilendi. İlerde Türkiye’ye damgasını vuracak kişiliğinin yapıtaşları, çocukluk ve gençlik yıllarında örülüyordu. Fenerbahçeli olan Cemil Bey dışında Gezmiş ailesinin tamamı Beşiktaşlıydı. Evde epeyce futbol konuşulur, hatta Deniz’in ağbisi Bora da mahalli ligde profesyonel futbol oynardı. Bu futbol tutkusu, bir gün neredeyse Deniz’in felaketine yol açıyordu. Dizinin tamamı Cumhuriyet gazetesinde. Diziden bölümler: - 40 yıl sustu sonunda konuştu - Deniz ve Mahir hocaları için gazete taşladı - Çöken stattaydı - Deniz'in denize kavuştuğu gün http://www.cumhuriyet.com.tr/haber/turkiye/137738/Deniz_Besiktasli_ydi.html