Amlar havada uçuyordu, her günkü gibi bir gündü. Herkes birbirine koyup duruyordu. O kadar zavallı bir halde idilerdi ki “amk” demeden espiri bile yapamıyordu. Sonra kadınlar geldi, bazı kadınlar. Tansu Çiller ve Güler Sabancı gibi kadınlar değil. Kadınlar. Hakikatin üç aşaması başladı: 1- Dalga geçilir: Cinsiyetçi küfürler konusunda uyarılan erkek ve ne söylediğinin bilincinde olmayan kadınlar dalga geçmeye başlarlar önce. “küfür de mi etmiyak?” gibi. Biraz duyarlıları ise bunun “lafın gelişi” olduğunu, aslında onu söylemek istemediklerini söyleyip dururlar. Ama tam olarak onu söylemek istediler. Nasıl mı? 2- Şiddetle reddedilir: Kesinlikle o anlamda söylemediklerini iddia ediyorlar. Sizin fazla hassas olduğunuzu söylerek aslında suçun sizde olduğunu söylüyorlar. Bunun konuşma diline yerleşmiş kalıplar olduğundan bahsediyorlar ve tüm küfür lügatını sahipleniyorlar. Peki tam olarak neydi sikmek? Amına koymak? Neden insanlar sinirlenince birbirlerine öfkelerini bu şekilde ifade ediyorlardı? Hatta neden son zamanlarda onsuz gülemez, espiri yapamaz olmuşlardı? Sanırım olay, sikenin kendini “erkek” sikilen tarafı kendi cinsel kimliğinden daha aşağı görmesinde gizliydi. Bir erkeğin bir kadına, bir erkeğin bir erkeğe ve hatta bir kadının bir kadına üstün olması durumu idi bahsi geçen “amk”. Bu kelimelerin mizah boyutunda kullanımı yaygınlaşınca meşruluğu ve kullanım oranı arttı. Şakayla karışık, coşku, öfke, heyecan bildiren bir ünlem oldu. Tam olarak durum böyle. Bir erkek bir erkeğin mevcut olmayan amına koymak istediğini söylediği zaman aslında onu bir kadın olarak gördüğünü söylemek istiyor. Ve bu bahsi geçen küfürler tecavüze ve işkenceye varan bir cezalandırma şeklidir. Küfüre maruz kalan kişinin kadın ya da erkek olması durumu değiştirmiyor. İki taraf da erkek ise o zaman aralarında “ben seni sikerim” ile “hadi lan ordan! asıl ben seni sikerim” e varan güç yarışı başlıyor. Yani güçlü olan güçsüz olanı siker. Burada amaç cinsel birleşim ya da üreme değil aksine cezalandırmadır, işkence ve zorbalıktır. Artık “ben o anlamda söylemedim”ci, “küfür işçi sınıfının ağzında çiçektir” e sığınan demogojileri ve saçmalıkları bir kenara bırakın. Gün özeleştiri günüdür. 3- Kabul edilir. Dicle https://yasamakhayatadegdirir.wordpress.com/2015/02/15/bugun-kimin-amina-koyacaksiniz/