11 Mart 2011 tarihinde yaşanan dünyanın en büyük 2. nükleer sızıntısı 9.0 büyüklüğündeki depremin ardından gelen tsunaminin nükleer santrale zarar vermesi ve santral tasarımındaki hatalar sonucunda yedek jeneratörlerin çalışmaması sonucunda gerçekleşmişti. 7. seviye nükleer tehlikeye neden olan radyoaktif patlama ve sızıntı sonucunda Pasifik’te normalin milyonlarca katı radyasyon canlıları etkilemeye başladı.
Aradan geçen 5 yıllık sürede radyasyon seviyesi düzenli olarak izlenen ve durdurulması çalışıln santralde radyasyon normale dönmeye başladı. Pasifik okyanusunda çalışmalar yapan bilim insanları geçen 5 yıllık süre sonunda Pasifik okyanusundaki canlıların artık %1’nin yüksek seviye radyoaktivite oranına sahip olduğunu açıkladı. Gelen bu açıklama birlikte Pasifik okyanusundaki dengelerin yavaş yavaş normale dönmeye başlayacağı düşünülse de nükleer santralin çekirdeğine giren okyanus suları halen okyanusa karıştığı için tehlikenin geçtiğini söylemek için henüz çok erken. Bilim insanları ise 5 yıl sonra sızıntı devam etse de radyasyon seviyesinin normal düzeye ineceğini açıkladı.
