Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:

Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;

Haksız olarak yakalanıp bir süre tutuklu kalan ve yapılan yargılama sonucu hakkında beraat kararı verilen davacının tazminat istemine dayanak olarak gösterdiği Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.05.2009 gün, 2005/413 esas, 2009/489 karar sayılı dosyasında sanık (davacı) hakkındaki kamu davasının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 26.03.2012 gün, 2012/819 esas, 2012/32737 sayılı ilamı ile atılı suçun zamanaşımı nedeniyle davanın düşmesine karar verilmiş olması ve davacının temyiz istemi yönünden uygulanması gereken 466 sayılı Kanun Dışı Yakalanan veya Tutuklanan Kimselere Tazminat Verilmesi Hakkında Kanunun 1. maddesinin 6. fıkrasında hangi hallerde tazminat istenebileceğinin tahdidi şekilde sıralandığı ve belirtilen şartların davacı yönünden oluşmadığının anlaşılması karşısında, davanın tamamen reddi yerine, yazılı şekilde kısmen kabulüne hükmedilmesi,

Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.