15 Temmuz’da “tatbikat var” denilerek darbe girişimine ortak edilen erlerin aileleri, çocuklarını ilk kez dün Sincan Cezaevi’nde gördü. Davul zurna eşliğinde, ellerine kınalar yakarak çocuklarını askere yollayan aileler, umut ile girdikleri ziyaretçi kapısından ağlayarak çıktı. Türkiye’nin dört bir tarafından ailelerin ortak noktası ise “çocuklarımıza kıymayın” oldu. Cezaevi önünde bir baba, darbeci askerlerin idamına ilişkin tartışmalara, “Çocuğumu değil beni asın” diyerek isyan ederken bir başka annenin ise Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’a feryadı duyuldu. Gözleri dolu anne terhisine birkaç gün kala oğlunun kışladan zorla çıkarıldığını anlatarak “Hani o ‘analar ağlamayacak’ diyenler nerde” dedi. Er annesi Filiz Kılıç da “Çocuğumun karşısında ağlamamaya çalıştım ama o ağladı. Benim çocuğum öyle ağlamazdı. ‘Annecim seni çok özledim, o yüzden ağlıyorum’ dedi bana. Devlet büyüklerimiz bu çocukların suçu yok diyordu, kahırla çocuklarımızı orada bıraktık” diyerek annelerin feryadını aktardı.

Kimisi ev tuttu

Ağrı’da çocuğunun tutuklandığı haberini alarak Ankara’ya gelen ve avukatlarla görüşmeleri sonucunda sürecin uzayabileceğini öğrenen asker babası, burada ev tuttuğunu belirterek yaşananları şöyle anlattı: “O kadar para verip özel avukat tuttum ama çocuklarımızı sadece Ankara Barosu’nun görevlendirdiği avukatlarla görüştürüyorlar. Avukatların dediğine göre çocuklarımızı OHAL boyunca tutabilirlermiş. Ben de o yüzden ev tuttum burada. Buraya geldiğimde de memurların ‘bana karşı çıkma seni tutuklatırım’ sözleriyle karşılaşıyoruz.” 20 gündür oğullarından bir haber alabilmek için oradan oraya sürüklenen ailelerin bir kısmı Ankara’daki akrabaların yanına sığınırken bazıları ise avukatlardan edindikleri bilgiyle sürecin uzayabileceğini düşünerek Ankara’da ev tuttu. Ağrı’dan, Bursa’dan, Mardin’den ve ülkenin dört bir yanından Başkent’e gelen asker yakınları, farklı ekonomik koşullarda olsalar da bir asker yakınının “Fakir fukaranın biriktirdiği 3-5 kuruş da burada gidecek” sözleri durumu özetlemeye yetiyordu.