BEKİR ÖZGÜR AYBAR / [email protected]

Kariyerinin erken dönemlerinde üçnoktabir grubuyla çalışan Melis Danişmend’in yeni solo kaydı Ve Ev geçtiğimiz aylarda dijital platformlar üzerinden yayınlanmıştı. Sekiz şarkıdan oluşan albüm kısa süre önce CD baskısıyla da servis edildi. Danişmend’in bu yeni şarkılarının merkezinde melankolik zırhların yanı sıra renkli detaylar da yer alıyor. Albümdeki her an başroldeki kahramanın hangi yollardan geçtiğini, oyalandığı insanların kimler olduğunu ve O’nu şimdiye ulaştıran izlerin kalıcılığını irdeliyoruz. Tüm bunların ötesinde Ve Ev’in dinleyiciye yansıttığı temel yön ise eve kavuşmanın rahatlatıcı tadı oluyor.

Altı yıl önce Daha Az Renk adlı ilk stüdyo albümünü yayımlayarak solo dönemini başlattı Danişmend. Külliyatındaki ikinci perdeyi ise 2013’ün başlarında Biraz Gülmek İstiyordum uzunçalarıyla açmıştı. Bu her iki çalışma da yaylı enstrümanlara önem veren alt rock sounduna kapı aralıyor ve karşısındakini direkt iletişime çağıran, sert ve açık şarkı sözlerinden güç alıyordu. Müzisyen üç numaralı albümü Ve Ev ile yakın geçmişindeki tüm bu net tavırları terk etmiyor, ama bu kez farklı bir bakış açısı denediğini de söylemek zor değil. Ve Ev hem kendisine ses geçirmeyen bir yaşam alanı arayacak kadar iyimser, hem de aslında hiçbir şeyden kaçış olamayacağını hatırlatacak kadar gerçekçi bir albüm. Belli ki Danişmend de hepimiz gibi son birkaç yıldır bu iki ince hat arasında yaşıyor.

Müzik prodüktörlüğü Emre Ataker tarafından üstlenilen Ve Ev’in esas dikkat çekici tarafı ve müzisyen adına başka güzergahları çağrıştırmasının başlıca nedeni anlattığı karanlık hikayelerin ardından bile ısrarla pes etmeyişidir. Geçen ay kendisiyle görüştüğümde “Gelecekten umutsuz musun?” diye sormuş ve Danişmend’den “Umudumu kaybetmek gibi bir hakkımın olduğunu sanmıyorum. Her durumda aksiyonda kalıp üretmek lazım.” cevabını almıştım.

İşte Ve Ev tam olarak bunu yapıyor. Bir şeyleri beklemek yerine ona ulaşmak için deniz kenarındaki sakinlikte hayatı adımlıyor. Albüm kartonetindeki kısa yazısında da şunları yazmış Melis Danişmend: “Her şeye rağmen iyi ki müzik yapıyoruz ve iyi ki hala mucizelere inanıyoruz.”